Ik schreef je vorige week over leven in het NU. Dat is is wat ik de afgelopen weken volop deed. Vakantie, andere omgeving, nieuwe inzichten.

100.000 mensen wachten op hulp in de GGZ. Het is iets wat me al jarenlang diep raakt. Ik zat er middenin, de onmacht. Het willen helpen, maar niet kunnen. Door protocollen, wettelijke regels, zorgverzekeraars.

Sinds mijn verjaardag is er iets dieps in mij aangeraakt. Veranderd of zoals ze het mooi zeggen op Insta, ik had een shift. Als je me al langer kent, weet je hoe belangrijk ik het vind om begrijpelijke taal te gebruiken. Want, wat gebeurt er dan?

Al jarenlang werk ik aan verandering binnen het systeem waarin we werken. Het kader van de GGZ en al haar regels. De bewustwording in de bergen was dat het al jarenlang een mega handrem is op wat ik zou willen veranderen.

De shift, bewustwording dat in het systeem de veranderingen niet gaan komen! Er wordt door veel mensen genoemd, geschreven dat het ‘systeem stuk is’. Ik voel dat dit maar een deel van de waarheid is.

Wat als het systeem een illusie is? Die we met elkaar in stand houden, omdat we geleerd hebben ‘dat het nou eenmaal zo werkt’. Dat dit aan alle kanten te maken heeft met vergoedingen die je al dan niet ontvangt als alle vinkjes ✅ die zorgverzekeraars eisen kloppen?

Ik werk holistisch, maar omarm de wetenschap daarin ook. Tegelijkertijd is wetenschap ook nieuwe dingen creëren, onderzoeken of er andere wegen mogelijk zijn. Hier zie ik een enorme handrem binnen het ‘systeem’.

Wat al jarenlang waarneem, is dat wanneer mensen op een wachtlijst staan voor hulp ze……wachten. Het woord alleen al, wachtlijst, is een blokkade van jewelste bij zoveel mensen.

Wat als een wachtlijst een illusie is? Niet dat die 100.000 mensen ineens allemaal de hulp ontvangen die ze broodnodig hebben. Dát zou pas echt wereld veranderend zijn. Maar wat als we het woord wachtlijst herformuleren in ons brein?

Dat je niet hoeft te wachten om al een eerste stap te gaan zetten?

De harde waarheid van nu? Mensen wachten op de wachtlijst. 6 maanden. 9 maanden. Een jaar. De pijn wacht niet. Je leven staat on hold en alles verkrampt tot stilstand komt.

Waarom wachten als een eerste stap je kan helpen? In eenvoud. Jouw ademhaling. Jouw heelheid en kracht om een kleine eerste stap te zetten.

Wat jij voelt in het NU is echt. Ook als je nog geen ‘diagnose’ hebt. Je nog niet weet wanneer je aan de beurt bent voor hulp. Of je omgeving je telkens zegt ‘je moet nog even geduld hebben’.

Wat dan wel? Niet wachten op anderen, maar zelf een eerste stap zetten. Waar ik nergens gevoelens en worstelingen van mensen kleiner wil maken, integendeel. Ik zie jou. Ik zie waar je vastloopt.

Mijn ervaring is dat een eerste stap een wereld van verschil kan maken. Hoe klein ook, het gaat impact maken. En dat kan NU al!

Holistisch kijken = vandaag al kiezen. Voor jou! Met je brein én je lichaam. Met je pijn, maar ook met jouw kracht en potentieel dat er ook is.

Wachten helpt je niet. Het ideale moment komt er niet. Het is niet niks doen of dat GGZ traject van 40 sessies. Er is een andere manier om al te starten, een zachter pad.

De liefdevolle uitnodiging is om vandaag ja tegen jezelf te zeggen. Die eerste stap! Het is mijn Heilige Vuur om je hierbij te ondersteunen. Op alle lagen.

Die shift? Die werkt door en verandert alles in mijn manier van werken. Dat is mijn Heilige Vuur voor de komende zomermaanden. Hoe kan ik nog meer mensen bereiken, aanraken? Helpen met die eerste stap? Mocht je die eerste stap al willen zetten? Mail me dan, ik denk met liefde met je mee.

Ik wens je een mooie week toe, met liefde.

Monique 🤍🌟