‘Ik weet het echt niet meer’, zegt ze vertwijfeld. Ze heeft zich bij mij aangemeld met het vermoeden van een burn-out. Ze vertelt hoe moe ze is en dat er niets meer uit haar handen komt.

Eindeloos lang heeft ze geprobeerd om vol te houden. De lijst met klachten die ze heeft is lang. De schaamte en het schuldgevoel dat ze zich ziek heeft moeten melden is groot.

Mijn waarneming staat op scherp, ze is 45 jaar. ‘Hoe verloopt jouw menstruatie cyclus?’, vraag ik haar. Het blijft even stil…

Ik heb al gezien hoe de blos naar haar wangen stijgt, haar vest deed ze al uit. Als ze gaat vertellen, valt de monotone stem me op. Alsof ze een journaliste is die verslag doet. Ook dat herken ik van zoveel andere vrouwen. Bijna verdoofd vertelt ze dat haar menstruaties onregelmatiger en pijnlijker zijn geworden. Dat ze daarbij flink wat bloed verliest met bijbehorend ongemak van slap en futloos voelen.

Ik vraag vastberaden en met liefde verder door. Hoe ze slaapt, hoe haar lichaam voor haar voelt. Het lijkt alsof er een kurk losschiet als ze gaat vertellen. Niet meer te stoppen.

‘Ik slaap al maanden slecht, in slaap komen is een drama. Als ik eenmaal onder zeil ben, word ik wakker omdat ik het bloedheet heb. Ik voel me een wrak ’s ochtends en dan moet de dag nog beginnen. Ik kan iedereen wel wegkijken ’s ochtends, ik ben stik chagrijnig ’s ochtends. Toen ik door een collega werd aangesproken omdat ik iets fout had gedaan, ben ik ontploft en huilend naar huis gegaan’.

Ik voel haar frustratie en zeg’ Alles wat je me vertelt, lijkt verdacht veel op de peri-menopauze’. Ik ben stil en laat haar…

Het lijkt alsof vrouwen zelf niet zo goed in de gaten hebben, dat ze richting de overgang gaan. Mijn observatie is dat vrouwen tussen de 40-50 jaar al zolang rennen en vliegen om alles in hun leven rond te draaien, dat ze de bewustwording soms niet hebben dat hun klachten te maken hebben met hun cyclus.

Die zich vermommen als een burn-out, ik weet dat hormonen de hoofdoorzaak zijn, samen met het veel te volle leven dat vrouwen hebben.

Vrouwen werken in systemen die door mannen zijn bedacht. Er is geen ruimte om je rottig te voelen als je menstrueert, je neemt een paracetamol en je gaat door. Er is geen ruimte voor een vrouwenritme. Nergens lullig bedoeld naar mannen trouwens, maar wel de realiteit.

Het brein van de vrouw reageert op al die veranderende hormonen. Dan lijkt het alsof jij een hoofd met watten hebt, maar wat als je brein je wil beschermen? Door de focus en concentratie naar beneden te schroeven, omdat je lichaam volop in verandering is?

Dat voelt alsof je hoofd vol watten zit, voor mij betekent het de uitnodiging om te vertragen. Stil te staan en te doorvoelen wat je nodig hebt. De peri menopauze luidt een tijd van verandering in. Niet zelden komt daardoor ook oud zeer naar boven, waardoor je het niet meer volhoudt.

Deze informatie is voor mannen net zo belangrijk! Als je partner volop in verandering zit, ben jij daar bij betrokken. Weten wat er gaande is en er samen over communiceren, voorkomt relatie leed.

Voor mijn cliënte is de bewustwording behoorlijk taai. Als ik haar uitleg dat we met velen zijn maar ook dat deze periode je krachtigste transformatie kan worden, zie ik ontspanning in haar gezicht. We zijn samen op weg gegaan, om deze periode voor haar zo soepel als mogelijk te laten verlopen.

Als je denkt, dit is spot on en je hebt psychische klachten? Trek op tijd aan de bel. Ik heb voor dit jaar nog een aantal 1:1 plekken over in de praktijk, mail me als je daar over in gesprek wilt.

Nu mijn pad zo overduidelijk voor me ligt, besef ik me hoe weinig ondersteuning er is voor vrouwen met psychische klachten die verbinding hebben met hormoonklachten. Ik doorvoel of ik een groepsprogramma online ga starten in januari 2026, om met een intieme groep vrouwen deze periode krachtig door te komen. Als je daarvoor belangstelling hebt, ik heb een wachtlijst waar je je aan kan melden. 

Als je vragen hebt, mail me dan. Ik denk met liefde met je mee.

Wens je een wondervol mooie week toe & warme groet,

Monique🤍🌟