Als de wereld stilstaat

Je weet vast wel wat ik bedoel. Op sommige momenten in je leven weet je nog precies waar je was toen er iets alomvattends in je leven gebeurde. 1 maart 2023, ik feliciteer mijn broer met zijn verjaardag. Het is 8.05 uur, ik ben bezig met het schrijven van mails voor het nieuwe online traject. 8.07 uur zie ik op mijn mobiel dat mijn vader belt, ik denk nog, ‘dat is vroeg?’

De mokerslag volgt binnen seconden. Ga maar even zitten, zegt mijn vader, want ik moet je vertellen dat je moeder overleden is in haar slaap. Ik roep nog,  ‘nee joh…ach pappa’…schiet vol  en loop naar mijn lief, die me vol ongeloof aankijkt.

Ik voel me verdoofd en schiet gelijk in de actiestand. Brein op scherp, agenda leegboeken voor die dag en de dagen erna. Het voelt raar, omdat ik de mailtjes gemakkelijk kan schrijven en versturen. Verwonderd ook, dat ik dat kennelijk kan, als je zo’n bericht krijgt. Nadat ik klaar ben met mailen, zakt het besef in…. Mamma is er niet meer.

Ik merk dat mijn weten over het brein me helpt. Dat ik besef dat ik bevries, me niet meer kan concentreren en maar 1 ding wil, naar mijn ouders toe. Het is een goed uur rijden en tijdens de autorit bedenk ik me, dat ik de door mij gebreide omslagdoek voor haar, heel graag terug wil hebben. Dan kan ik me daar in wikkelen en haar nog ruiken. Pas dan stromen de tranen….

In de dagen die komen, draait mijn brein automatisch, net als de wasmachine met alle kleding van mijn moeder en mijn vader. Ik bedenk me hoe fijn het ook kan zijn, al die automatische patronen van gelijk gaan rennen en regelen. Dat ik daar in mijn werk vaak de term onfunctioneel aan koppel, maar oh, wat komt het me nu goed uit.

Wat leer ik veel deze dagen, tussen alle tranen door. Ik voel aarzeling om deze mail aan jullie zo te schrijven, tegelijkertijd is dit iets wat nu mijn leven kleurt waarin voor mij ook wijze lessen zitten. Ik wil ze hier met je delen.

  • Alles wat anderen zeggen is waar, maar je weet pas echt wat het betekent en hoe het voelt als je er ineens mee geconfronteerd wordt. Hoezeer ik altijd mijn best deed me bij iedereen in te voelen.
  • Je brein gaat in de verdoofstand, bevriezen om je te beschermen, concentratie en focus heb je eigenlijk niet. Toch is er een heel gezond stuk kennis en weten in je brein, wat je op de been houdt. Daaraan kan je je vast houden, je brein houdt je zo veilig als mogelijk.
  • De warmte en liefde van de mensen om je heen, draagt je. Levert de extra energie, die jij soms helemaal niet hebt. Durf te ontvangen, het is zo troostend.
  • Je kunt veel meer dan je denkt, ook al vertelt het brein soms van niet. Alles waar je tegenop kan zien, gaat je lukken, daarop kun je vertrouwen.
  • Nadat alles is gedaan wat nodig was, valt de vermoeidheid als een zware klamme deken over je heen. Je rust nemen is zo belangrijk.
  • Ik voel en ik doe is al jarenlang mijn motto, dat is hoe ik nu beweeg door het leven. Het mag er nu allemaal zijn, ik voel en doe wat ik kan.

Mijn meest waardevolle cadeau dat ik deze dagen ontving, is dit citaat van Charlie Mackesy: “Wat is jouw beste ontdekking?” vroeg de mol. “Dat wie ik ben genoeg is”, zei de jongen.”

Het stond als kaart in ’t zicht op het bureau in het naaikamertje van mijn moeder. Dat was haar geheim, wat ze in haar lange leven ontdekt heeft.

Ook jij bent meer dan goed genoeg, dat ben je altijd al geweest. Ik kan niet in woorden uitdrukken, hoeveel troost en tegelijkertijd hoop me dit geeft. En hoop dat dit ook jou mag aanraken.

Koester je dierbaren, als jij geraakt bent door deze mail omdat je ook dierbaren verloren bent, ik stuur je een warme omhelzing en wens je alles toe wat jij nodig hebt.

Wens je een wondervol mooie week toe, warme groet,

 

Monique 💜🌟