Ik durf het hardop te zeggen: Ik ben hersteld perfectionist. Lange tijd dacht ik dat als ik alles maar tot in de puntjes organiseerde en regelde, mijn leven veel beter zou worden. Little did I know.

Ik geloof heilig in Yin en Yang. Waar je bijna iedereen hoort dat je perfectie los moet laten, weet ik heel zeker dat het mij ook veel gebracht heeft. Ik was de Queen of administratie in de GGZ. Had fantastische ‘treintjes’ gemaakt van stappen die ik volautomatisch uitvoerde.

Het hoorde bij mijn werk als regiebehandelaar in de GGZ. Ik had het hartgrondige besluit genomen dat ik zo min mogelijk last wilde hebben van al die shit administratie. Ik wilde cliënten behandelen en vooruit helpen!

Perfectie bracht me heel ver! Wat ik alleen niet doorhad…. is dat ik steeds meer cliëntendossiers op mijn naam kreeg. De glijbaan werd van stal gehaald en zachtjes gleed ik richting overleving en uitputting.

Het bizarre is, dat je brein op dat moment de boventoon voert. Die is in de overlevingsstand geschoten en maakt daarbij voor jou de keuzes. Perfectie doet ’t daar heel goed op, want alles perfect doen is controle. En dat is waar jouw brein op dat moment gillend naar snakt!

Vanuit liefde voor jou, om je te laten overleven, pakt het alles aan wat het al weet. Wat vroeger het beste werkte om je weer tot rust te krijgen. Het beroerde is, dat dit niet altijd is wat voor jou nodig is.

De glijbaan, de ratrace. Als je er eenmaal inzit, ben je je zicht kwijt. Het levert je gegarandeerd klachten op. Vermoeidheid, minder goed slapen, sneller ademhalen en…leuke dingen doe je niet meer, want geen energie.

Geen ontkomen aan als… je de fluisteringen van je lichaam mist. Of kiest die even opzij te schuiven, want nu niet handig. Eerst dit en dat afmaken, dan nog zus en zo en dan heb ik tijd om uit te rusten.

Het is een mega valkuil. Waar je steeds dieper ingezogen wordt. Je brein is nu de Master, niet jij! Je overleeft en je brein bepaalt.

Kan je daar aan ontkomen? Zonder burn-out te gaan? Het antwoord is volmondig JA.

Goudeerlijk? Been there en weet glashelder dat ik de fluisteringen van mijn lichaam serieus moest nemen. Mijn rode vlaggen? Niet in slaap kunnen komen. ’s Nachts wakker worden en gelijk ‘aan staan’. 24/7 piekeren.

Wat heb nodig? Bewustwording! Wat zijn jouw rode vlaggen? Een eerste kleine stap gaan zetten naar remmen. Nog vóór je totaal onderuit gaat.

Ik kijk naar jou vanuit heelheid. Naar alles wat jij bent, dus juist ook jouw talenten. Je kracht. Alles wat je in dit leven al leerde. Je moet alleen leren dat jouw brein niet de meester is.

Daarvoor heb je een ontspannen zenuwstelsel nodig. Weer verbinden met je lichaam door te luisteren naar haar signalen. Lijkt makkelijk, is het niet. Als je me al langer volgt, weet je dat quick fixes niet bestaan.

Je mag dagelijks kleine stappen te zetten. Een ritme te bouwen wat je dient, waar je op kan vertrouwen. Dat altijd te volgen, ook als alles om je heen je tegen lijkt te houden.

In de overlevingsstand kan jij niet bij alle informatie uit je brein. Voel je niet in je lichaam hoe het werkelijk met je gaat. Je brein neemt alles van je over en dat lieve jij, is niet de bedoeling.

Hoe ik voorkwam dat ik burn-out ging? Ik nam een besluit. Dit.niet.meer. Ik maakte een plan, bouwde naast mijn GGZ baan mijn praktijk op. Luisterde naar mijn lichaam en leerde te navigeren met rode vlaggen. Ik viel niet om. Uiteindelijk nam ik na 2 jaar ontslag en keek nooit meer achterom.

Dit heilige vuur zit in alles wat ik ben en doe. In mijn 1:1 trajecten en in mijn online trainingen. De basis maakte ik bijna 3 jaar geleden met YOU© 2.0 Online. Nu bouw ik verder uit. Holistische mental health care, de healing world die ik bouw.

Als deze mail je raakt? Mail me, ik denk met liefde met je mee.

Ik wens je een mooie week toe, met liefde.

Monique 🤍🌟