Op je tandvlees lopen

‘Nog 4 weken voordat de vakantie begint, ik ben er nog nooit zo aan toe geweest als nu’. Voor me zit een doorgewinterde docente, jarenlange ervaring en zoals voor alle docenten & leerkrachten, heilig respect voor wat zij doet in ’t onderwijs.

Ze hoort inmiddels bij de ‘oudjes’, heeft nog die waarden en normen dat je voor je leerlingen door het vuur gaat. Maar dat vuur, dat is in de afgelopen jaren langzaam uitgedoofd. Ze slikt een paar keer en zegt: ‘Ik weet niet of ik dit wel vol kan houden tot aan mijn pensioen, ik loop op mijn tandvlees’.

Ik voel haar frustratie en onmacht als ze me aankijkt. En weet dat ik samen met haar de draad moet volgen naar de oorsprong van dit verhaal in haar brein. Waardoor ze getriggerd is geraakt en is uitgevallen op haar werk.

De oorsprong van dit verhaal ligt altijd in het onbewuste brein. Opgeslagen, diep weggeborgen. Omdat het ooit te pijnlijk was en je brein besloot om ’t diep en zo ver mogelijk op te bergen. Om jou te beschermen, want dat is wat het brein voor jou doet. Ook al kiest het daarbij soms voor een route, die je verder van huis brengt.

In de afgelopen jaren is er zoveel meer informatie overprikkeling bijgekomen in ons bestaan. In het onderwijs stapelden de veranderingen zich in razendsnel tempo op. In de lockdowns werd er zoveel geschakeld met veranderingen, dat veel leerkrachten en docenten zich daar hebben uitgerekt als een elastiekje.

Het werk werd helemaal niet lichter na die lockdowns, er was immers een tekort aan personeel. Op veel scholen werd verwacht dat je ’t onderling oploste. Klassen overnam van zieke collega’s. En dat zijn er helaas veel.

Elastiek kan zo uitgerekt worden, dat het niet meer terugveert. En als ik terug kijk op mijn uitputtingsmomenten, was ik zelf de laatste die dat doorhad. Omdat mijn lichaam best signalen had gegeven, maar ik die toch niet serieus genoeg nam. Dacht dat met een weekend uitslapen, ik wel weer bij zou tanken. Nu weet ik dat dit een illusie is.

Jouw lichaam is letterlijk jouw vervoermiddel. Zonder lichaam kan je jouw aardeleven niet leven! Ik neem vaak waar dat mensen hun lichaam als vanzelfsprekend beschouwen. Pas op het moment dat er iets mis gaat, ze ziek worden of een blessure krijgen, gaan ze actie ondernemen.

Ik spreek helaas uit ervaring, dat alles wat je ‘sloopt’ in je lichaam, meestal niet meer wordt hoe het was. Dan heb je de dealen met de ongemakken en dingen die je niet meer kunt doen.

Als je brein getriggerd raakt, kan je dit in je lichaam waarnemen. Dat kan onrust zijn, een verkrampend gevoel, tintelingen. Ik zie vaak dat mensen dit juist negeren en volledig in hun hoofd schieten. Waardoor ze niet meer voelen en daar vanuit keuzes maken.

Het lichaam is één van de holistische pijlers die je nodig hebt om een  ijzersterk fundament te bouwen. Leren voelen en daarop ook actie te nemen, is super belangrijk om bij te sturen in ons drukke bestaan. 

Alle pijlers die je nodig hebt, kun je vinden in de online training YOU© 2.0 Online Ze staan allemaal in verbinding met elkaar, holos betekent immers het geheel.

Met mijn klant konden we in 1 sessie uit haar onbewuste brein helder maken, wat de trigger was waardoor ze altijd bleef rennen. Het waren woorden uit het verleden van haar moeder, die door haar moeder vaak herhaald werden. Ze leefde vooral ‘in haar hoofd’ en voelde de signalen van haar lichaam niet meer.

Het had haar eigenwaarde danig beïnvloed, waardoor ze zich makkelijk aanpaste aan anderen. Altijd ging ze door, totdat er bij een vervelende situatie met ouders van een leerling, voor haar onvoldoende steun was van haar leidinggevende. Ze trok het niet meer en had het gevoel dat ze niet goed genoeg meer was voor haar werk.

Op het einde van de sessie was de opluchting in haar ogen zichtbaar en voelbaar. Niet alleen voor mij, maar ook voor haar in haar lichaam. ‘Ik voel ruimte bij mijn schouders, dat heb ik allang niet zo gevoeld’. Haar lichaam gaf precies aan waar we aan mochten werken in onze volgende sessie een week later.

In mijn vorige mail schreef over de volgende Masterclass Breng je Brein tot Rust. Natuurlijk is het zomervakantie, maar misschien juist dan is ’t een goed idee om tijd voor jezelf te nemen. Juist vanuit rust ruimte nemen om aan jouw binnenwereld te werken. Je bent online welkom op dinsdag 1 augustus om 10.00 uur.

Toch de keuze om overdag de masterclass te geven, in plaats van ’s avonds, omdat ik zelf ook luister naar mijn lichaam en weet dat je ’s avonds nu niet de beste versie van mij krijgt. En ik wil aan jou oprecht veel meegeven in deze masterclass!

Inschrijven kan met deze link. Er staat 2 dagen een replay voor jou beschikbaar, als dat tijdstip net niet past. Schrijf je dus in om juist in de zomermaanden een nieuwe stap te gaan maken.

Wens je een prachtige week toe & hartegroet,

Monique 💚🌟