‘Shoot, weer niet gepost op social media’, schiet door mijn hoofd als ik mijn dag afsluit. Een paar minuten krijgt de innerlijke super kritische Mo de kans om mijn brein te bestoken met allerlei negatieve gedachten. Het klinkt allemaal als ideaal, een eigen bedrijf en vrijheid, maar dat is het niet altijd! Ja, het was mijn droom, maar ‘als je je droom leeft, is het niet langer je droom’.
Dan is het al realiteit en voor een tijdje vindt mijn brein dat prima. Lekker comfortabel, alles loopt, alle uitdagingen weer gehad. Eindelijk rust en mijn doel bereikt. Kennelijk houdt mijn brein niet van comfortabel of lang hetzelfde doen. Er sluipt dan altijd wat onrust in en dat herkennen veel van mijn klanten.
Ooit van een bore-out gehoord? Dat je al langere tijd hetzelfde doet in je leven, dat je het uit kan kauwen, tekenen en met je ogen dicht uit kan werken? Dat er al langer iets knaagt in, wat je maar niet kan benoemen? Langzaam sluipt, oh echt, SLEUR naar binnen. Is dit het nou? Je gezin, al dan niet kinderen, je werk, je sociale leven. Is er eigenlijk wel tijd voor JOU? WAT WIL JIJ? Het voelt niet vrij….
Mijn observatie is dat na de lockdowns, ook al liggen die gelukkig al verder achter ons, mensen nog steeds worstelen met ritme. Waar het eerst nog ‘lekker was’ om even niks te moeten, bleek het opnieuw vinden van een ritme daarna voor veel mensen een probleem. Ons brein was ondertussen gewend aan dat ‘andere’ ritme, opnieuw her-berekenen en ritme vinden gaf destijds veel mensen onrust. Ik heb het gevoel dat dit nooit meer echt is weggegaan, mensen raken veel sneller overprikkeld!
Voor een deel is dat normaal, je brein snakt naar ritme. Ondertussen verandert de wereld om ons heen in razend tempo. Oorlogen, de vlucht die de technologie neemt, ons brein houdt dat niet bij. Dus kiest het voor wat het al weet en wat bekend is. Dat laatste kan vervelend doorwerken in jouw bedrijf of het werk dat je doet, onbewust!
Je focus en concentratie worden minder, taken die je niet leuk vindt stel je uit. Zit je langer dan je wilt te scrollen op je mobiel, neem je de tijd niet meer om te bewegen en goed voor YOU© te zorgen. Het beroerde is, dat gaat vaak ONBEWUST!
Dit is wat er dan vaak gebeurt: Voor je ’t weet ben je een uur verder, schrik je je rot dat er zoveel tijd verstreken is en komt dat rottige mechanisme van ‘jezelf op je kop gaan zitten’ naar boven. Je had nog dit, je had nog dat, je had wel even een vriendin kunnen bellen, het schuldgevoel kruipt omhoog en zet…alweer je brein onder druk. Het was al overprikkeld geraakt en hè, daar gaat je nachtrust weer, want een compleet opgedraaid brein dat nog volop moet verteren.
We zijn er toch zo goed in, onszelf afstraffen. Moet je je voorstellen als je dát om zou kunnen draaien. Die gedachte, gewoon 180 graden andersom! Als je je eigen ‘terror me’ hoort, draai ‘m om. Bedank haar voor de waarschuwing, het meedenken maar luister er niet naar. Draai het om en laat je energie stromen. De ‘shit ik heb een uur van mijn tijd verspild met Netflixen’ wordt bijvoorbeeld ‘kennelijk heb ik behoefte aan rust, ik neem een douche en ga op tijd naar bed’. En zo kan je ontelbaar veel bestraffende gedachten ‘OMDENKEN’, zoals Berthold Gunster het zo mooi noemt.
Je brein voelt geen verschil of een gedachte positief of negatief is, de uitkomst echter maakt een wereld van verschil!
Als jij een andere uitkomst wilt in je leven heb je een besluit te nemen, een keuze te maken. Je bent al vrij, als je weet hoe je jouw brein en jouw lichaam kan inzetten om iedere dag opnieuw een stap in jouw toekomst te creëren met positieve gedachten.
Ik maakte in het verleden sprongen, die ik zo eng vond. Die me in het heden zoveel hebben opgeleverd! Daardoor vind ik steeds sneller de moed om sprongen te wagen, waarvan ik nog niet weet HOE die uit zullen pakken. De moed hebben om op jezelf te vertrouwen, groeit naarmate je vaker springt!
‘Als ik het leven over mocht doen’ van Bronnie Ware is een eye opener. Haar boek vertelt de verhalen van mensen in de laatste fasen van hun leven en waar ze nu ze terugkijken, spijt van hebben.
Deze 5 worden vaak genoemd:
Had ik maar de moed had gehad om trouw te blijven aan mezelf, in plaats van te leven zoals anderen van mij verwachtten.
Ik wilde dat ik niet zo hard gewerkt had.
Ik wilde dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
Had ik maar contact gehouden met mijn vrienden.
Ik wilde dat ik mezelf had toegestaan om gelukkiger te zijn.
Moed hebben om te springen is je brein trainen. Naar een andere uitkomst en meer levensgeluk. Geen genoegen nemen met de middelmaat van het leven, maar leren om al jouw mooie talenten de wereld in te zetten. Je bent nodig, wij allemaal, om daaraan een bijdrage te leveren.
Ik ben oprecht benieuwd wat deze mail voor jouw bewustwording doet, je mag me er zeker over mailen.
Wens je een wondervol mooie week toe & warme groet,
Monique💚🌟