Ik kijk met open mond naar boven, terwijl voor me paarse plastic bakken in een razend tempo door robots worden verplaatst. De stellingen zijn 36 meter hoog, rijen robots naast elkaar. Ik dacht: Ik ben in de Matrix beland’

Om onze energie op te laden, waren we een paar dagen in Berlijn. Manlief rijdt al meer dan 30 jaar op een BMW motorfiets, een excursie naar de BMW Motorfabriek stond al jarenlang op zijn bucketlist.

Goudeerlijk, ik snap geen bal van techniek. Ik reed ooit zelf op een BMW motorfiets, nadat ik jarenlang achterop de motor door Europa reed. Toch ging ik mee, want ik ben dol op nieuwe dingen leren en ontdekken.

Berlijn heeft een bijzondere energie. Je voelt hoe de muur een rol speelde, maar vooral hoe vrijheid er nu regeert. In Berlijn is de muur nog overal zichtbaar, soms nog stukken betonnen muur, soms doorlopend in een patroon op de straten. Laten ze bij het Holocaust monument transparant zien welke afschuwelijke dingen zich hebben afgespeeld. Een apart monument voor alle homo’s en lesbiennes, die net als de Joden werden vervolgd, een apart monument voor de Roma en Sinti.

Het deed en doet veel met me, die energie. Het lied ‘Over de Muur’ van het Klein Orkest gaat voortdurend door mijn hoofd. Berlijn is vol bomen, vogels vliegen overal. Vrijheid. Het weekend waarin Iran besloot om een aanval op Israël te doen, het was zo’n groot contrast met wat ik daar zag en voelde.

Verdriet ook, omdat de mensheid kennelijk nog niets geleerd had. Zo onthecht van werken en al deze indrukken verwerkend,  liep ik in een groep door de BMW fabriek. Een oortje in voor uitleg, wat mijn brein zo overprikkelde met alle indrukken die mijn zintuigen te verwerken kregen, dat ik het geluid naar 0 draaide.

Voelen en doen, waarnemen en observeren. Dat is wat ik dan graag doe. Trotse medewerkers, die motorblokken in elkaar zetten. Robot armen die daarin een grote rol speelden.

Vol verwondering liepen we naar de tweede hal, oneindig groot. Letterlijk dacht dat ik in de Matrix belandde in die 36 meter hoge hal. Waar werkelijk alle onderdelen die op een motorfiets kunnen zitten, in 32.000 paarse bakken zitten, die volautomatisch worden in- en afgevoerd. Waar alle onderdelen bij een bestelling precies op het juiste moment worden aangeleverd om een motorfiets in elkaar te zetten. Ik keek mijn ogen uit, treintjes met onderdelen. Robots die met pallets in de rondte reden. En dat alles volgens een vaste dienstregeling, over automatiseren gesproken!

Mijn brein draaide volle toeren, vooral toen we bij de montage hal aankwamen. Daar werken mensen aan een lange U montagelijn in duo’s, soms alleen en beginnen ze de bestelde motorfiets in elkaar te zetten. Drie minuten hebben ze daarvoor, daarna wordt het werk naar het volgende station getransporteerd.

Dat leek me nou helemaal niks, alleen maar op 1 plek, dezelfde handelingen doen. Dat voelde voor mij echt niet vrij. Totdat ik in die week een artikel las van Robert Gordon, een Amerikaanse econoom. Hij schreef dat in Amerika in het jaar 1870 46% van de banen uit banen in de landbouw en 35% van de banen waren banen in de ambachten.

Nu is dat andersom! Waar in 1870 je brein alleen maar bezig was met landbouw arbeid of werken in ambachten, vallen maar liefst 38% van de banen in de categorie ‘managers, ambtenaren en professionals’. Banen waarin de beslissingen genomen worden. Nog eens 41% zit in de dienstverlening, waar je brein wordt getest op ideeën en op wat je doet.

Je hebt van die bewustwordingsmomenten waarin je hele visie shift. Dit is er zo een voor mij. Lang geleden toen ik bij Heineken werkte, hadden we heuse ‘prikklokken’ in de hal hangen en had je een kaart waar je begintijd en eindtijd van je werkdag letterlijk op geklokt werd. Die werden ook echt nagekeken. Maar na het uitklokken zat je werkdag er wel op. Kon je je brein uitzetten!

Bewustwording dat dit NU totaal anders is! We klokken niet meer uit, want door de opkomst van de laptop en smartphone, zijn we altijd bereikbaar. Lezen we onze mails ook buiten werktijd, staan we kortom als we niet uitkijken ‘aan’ vanaf dat we opstaan, totdat we naar bed gaan.

En als je slaapt, herhaal je dat iedere slaapcyclus opnieuw. Waardoor je wakker wordt en denkt, ‘hoe kan dit, heb ik geslapen…ik ben kapot moe’. Of bij diegenen die last hebben van angstklachten, wakker worden in een halve of soms zelfs hele paniekaanval.

En als je niet goed slaapt, is dat een recept voor een burn-out en allerlei psychische klachten!

About The Matrix, het filmpersonage Neo moet kiezen tussen de rode of de blauwe pil. De blauwe pil is om alles te vergeten, waardoor hij weer terugkeert in de digitale wereld. Hij kiest de rode pil, waardoor hij in de realiteit terugkeert en zijn unieke code geactiveerd wordt.

Voor mij staat dat voor YOU©, jouw uniekheid en jouw keuzes. Jouw vrijheid, om jouw leven zo in te richten dat het voor jou het beste past. De blauwe pil houdt je in de ratrace, laat je doen wat anderen doen en ga je voorbij aan YOU©. Ik word me steeds meer bewust waarom ik YOU© 2.0 Online heb gemaakt en voel hoe dit nog veel groter kan groeien.

Ik keek met andere ogen naar de BMW medewerkers en veranderde mijn betekenisverlening. Na hun werk zijn ze klaar, is de rest van de tijd van henzelf. Ik nam het mee om zelf te overdenken, wat kan ik hiervan leren en hoe kan ik mijn tijd en energie besteding nog beter optimaliseren.

Ik ben benieuwd wat deze mail met jouw bewustwording doet, vind het mooi als je dat met me wil delen. Wat kies jij?

Wens je een week met vrijheid toe & warme groet,

Monique💚🌟

PS: Met liefde gedeeld, omdat het gewoon zo’n mooi nummer is: Over de Muur van het Klein Orkest.